چاپ فلکسو سقث

مزایای MPLS

ارائه‌دهندگان خدمات چاپ فلکسو و شرکت‌ها می‌توانند از MPLS برای پیاده‌سازی QoS با تعریف LSP‌هایی که می‌توانند توافق‌نامه‌های سطح سرویس خاص (SLA) را در مورد تأخیر ترافیک، جیتر، از دست دادن بسته‌ها و خرابی‌ها برآورده کنند، استفاده کنند. به عنوان مثال، یک شبکه ممکن است دارای سه سطح سرویس باشد که انواع مختلف ترافیک را در اولویت قرار می دهد – به عنوان مثال، یک سطح برای صدا، یک سطح برای ترافیک حساس به زمان و یک سطح برای ترافیک بهترین تلاش.

 

MPLS همچنین از جداسازی ترافیک و ایجاد شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN)، خدمات شبکه خصوصی مجازی مجازی و خطوط اجاره‌ای مجازی پشتیبانی می‌کند.

 

یکی از برجسته ترین مزایای MPLS این است که به هیچ یک از پروتکل ها یا رسانه های انتقال وابسته نیست. از انتقال از طریق IP، اترنت، حالت انتقال ناهمزمان (ATM) و رله فریم پشتیبانی می کند. هر یک از این پروتکل ها را می توان برای ایجاد LSP استفاده کرد. MPLS تعمیم یافته (GMPLS) MPLS را برای مدیریت مالتی پلکسی تقسیم زمانی (TDM)، سوئیچینگ لامبدا و سایر کلاس‌های فناوری سوئیچینگ فراتر از سوئیچینگ بسته گسترش می‌دهد.

 

از دیگر مزایای MPLS می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

برای برنامه‌های بلادرنگی که نمی‌توانند تأخیر را تحمل کنند، مانند ویدیو، صدا و داده‌های حیاتی، خوب است.

برنامه های داده و صوتی همه می توانند در یک شبکه MPLS اجرا شوند.

انواع مختلف داده ها را می توان با اولویت ها و کلاس های خدمات مختلف از قبل برنامه ریزی کرد.

سازمان ها می توانند درصدهای مختلفی از پهنای باند خود را به انواع مختلف داده ها اختصاص دهند.

شبکه های MPLS مقیاس پذیر هستند. شرکت ها فقط باید پهنای باند مورد نیاز خود را تا زمانی که نیازشان تغییر کند، تهیه و پرداخت کنند.

تاریخچه MPLS

در سال 1994، توشیبا ایده هایی را به کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) ارائه کرد که پیشرو استانداردهای MPLS فعلی بودند. در سال 1996، تیمی از شبکه های Ipsilon فناوری ای به نام سوئیچینگ IP را ارائه کردند که فقط برای کار بر روی شبکه های ATM در نظر گرفته شده بود. در همان سال، Cisco، Ipsilon و IBM برنامه‌هایی را برای استفاده از سوئیچینگ برچسب اعلام کردند که منجر به اجرای مدرن پروتکل شد. در سال 1997 اولین کارگروه MPLS تشکیل شد و در سال 1999 اولین استقرار شبکه MPLS به پایان رسید.